Bezig met je scriptie? Studiebegeleider met 10+ jr ervaring helpt je van 'A tot Z' met zeer praktische handvatten!

Leer meer over Ivar

• Wanneer is de interesse voor jouw onderwerp en voor het geven van privéles ontstaan?

  In mijn geval is het wat lastig om te spreken over een specifiek onderwerp waar ik mensen bij help. Waar de meeste docenten gespecialiseerd zijn in bepaalde vakken of vakgebieden, zie ik mijzelf het liefst als een breed inzetbare begeleider. Natuurlijk deel ik met liefde mijn kennis vanuit de sociale wetenschappen wanneer dat relevant is, maar in veel andere gevallen help ik mensen bij het aanpakken van andere studie-gerelateerde problemen.
  
  Denk dan aan hulp bij academische vaardigheden, zoals het opzetten van een paper of een scriptie. Vaak begeleid ik mensen die last hebben van uitstelgedrag of bang zijn om dingen fout te doen. Ik help vaak studenten en leerlingen die zich moeilijk kunnen concentreren of die worstelen met autisme of dyslexie. In veel gevallen begeleid ik studenten dus meer op de manier van leren of studeren dan bij het vergroten van inhoudelijke vakspecifieke kennis.
  
  Ik denk dat mijn interesse hierin is gegroeid toen ik als docent aan de Universiteit van Amsterdam bachelor studenten met hun scriptie hielp. Daar ging het in grote mate ook om het ontwikkelen van academische vaardigheden en veel minder om inhoudelijke begeleiding. Natuurlijk kan ik studenten helpen bij het doen van suggesties voor literatuur, of invalshoeken bijvoorbeeld, maar wanneer je voor het eerst een onderzoek moet opzetten en moet uitvoeren en over dat alles een scriptie moet schrijven, dan maak ik mij meestal geen zorgen over de inhoudelijke kennis van een student. De worsteling zit dan vaak in onduidelijkheid over de eisen in een handleiding en de vraag 'doe ik het zo wel goed?'
  
  In de periode dat ik bij Studiemeesters in Amsterdam op locatie werkte, heb ik persoonlijk ervaren dat ik die vorm van begeleiding op het studieproces ook heel erg leuk vind. Daar was alle begeleiding ook al een-op-een waardoor er heel veel ruimte is voor het opbouwen van een band zodat het mogelijk wordt om met studenten de diepte in te gaan en uit te zoeken welke studie-aanpak het meest geschikt is voor iemand.
  
  Dus eigenlijk ben ik mij al langere tijd langzaam aan het ontwikkelen tot het soort begeleider dat ik nu ben.

• Vertel ons meer over het vak waarin je lesgeeft en over de onderwerpen die je leuk vindt om te bespreken met leerlingen!

  Ik denk dat ik in mijn antwoord op de vorige vraag al behoorlijk wat informatie heb gegeven over wat ik doe en waar ik mensen bij help. Het mooie van wat ik kan doen is écht contact leggen met leerlingen en studenten, elkaar leren kennen, en op basis van die band verder op zoek gaan naar effectieve oplossingen voor de studieproblemen waar iemand tegenaan loopt. Wat ik zelf sinds enige tijd super interessant vind, is de werking van het menselijke brein, en het valt mij op dat zelfs de meest oppervlakkige kennis daarover niet of nauwelijks wordt toegepast in het onderwijs. Zo is al heel lang bekend dat de gemiddelde aandachtsspanne van een mens zo'n 25 minuten is. En toch houden we vast aan 45 minuten tot een heel uur per les. En ook voor bijvoorbeeld het begrijpen en aanpakken van uitstelgedrag is kennis over wat er in de hersenen gebeurt vaak heel erg behulpzaam. Daarom probeer ik de oppervlakkige kennis die ik heb over de werking van het menselijke brein uit te breiden en in mijn lessen in te zetten en te delen met de mensen die ik begeleid, zodat zij meer grip kunnen krijgen op de dingen die hen in de weg staan aan hun studieproces.

• Vertel ons over je grote voorbeeld of rolmodel, of het nou een leraar of lerares is waar je zelf les van hebt gehad of een genie in jouw veld!

  Eén specifiek voorbeeld heb ik niet geloof ik. Gedurende mijn eigen leventje heb ik verschillende mensen leren kennen die op fantastische wijze kennis en inzichten kunnen overdragen. Van de basisschoolleraar 'Walter' die mij heeft geïnspireerd om gitaar te gaan spelen en te gaan zingen, tot aan 'Sarah' en 'Carlos' die met hun eigen Amerikaanse academische achtergronden en humor konden helpen bij mijn scriptieonderzoek. Daarnaast heb ik een aantal jaar trainingen gegeven op het vlak van conflicthantering en heb ik 'Mirjana' meegemaakt die vanuit haar ervaring in de theaterwereld heel mooie manieren heeft om mensen ook moeilijke boodschappen te geven. Wat deze mensen volgens mij gemeen hebben, is hun natuurlijke neiging om eerst in contact te komen met de ander. Ik denk dat dit ook is wat ik zoveel mogelijk probeer te doen in mijn eigen werk en leven.

• Wat zijn, volgens jou, de vereiste kwaliteiten om een expert te zijn in jouw vak?

  Zoals ik net al uitlegde, is het voor goede begeleiding op een studieproces bijna altijd belangrijk om eerst echt contact te maken. Zorg voor vertrouwen, leer elkaar kennen. Zonder die elementen vind ik het zelf in elk geval erg lastig om tot de kern te komen van de strubbelingen waar iemand mee te maken heeft. Dat betekent dat je als begeleider ook kwetsbaar moet kunnen zijn om wederzijds vertrouwen te kunnen kweken.
  
  Verder ben ik enorm geduldig en tegelijkertijd heb ik geleerd dat het soms heel zinvol kan zijn om directief in te grijpen. Dit is bijvoorbeeld handig wanneer iemand de eigen gedachtegang kwijt lijkt te raken. Dus goed luisteren is ook van belang. Daarnaast is het erg belangrijk om te vertrouwen op je eigen kunnen en op het proces. Soms valt een gesprek stil. Prima. Soms weet ik het ook niet meer. Prima. Soms moet een student huilen. Prima. Dit hoort er allemaal bij denk ik. En de kunst is dan vaak, voor mij in elk geval, om die momenten expliciet mee te nemen in de begeleiding. Ik benoem die momenten en ik bespreek ze als dat gewenst is. En meestal is dat zo.

• Kun je ons een leuke anecdote vertellen die te maken heeft met jouw beroep of jouw eigen schooltijd?

  Oh… ik herinner me best nog veel van mijn schoolperiodes. Zowel van de basisschool, de middelbare school als het hoger onderwijs. Ik ben rond mijn 20e begonnen aan de Universiteit van Amsterdam. Ik wist helemaal niet wat ik wilde doen na mijn middelbare school en heb dan ook een tijdje gewerkt en ben ook twee keer aan het eerste jaar van fysiotherapie begonnen. Dat heb ik overigens nooit afgemaakt.
  
  Aan de UvA begon ik aan wat toen nog alleen een propedeuse was, namelijk de propedeuse gedrag en samenleving - PGS. Dat was een algemeen propedeusejaar waarna je in het tweede jaar van zeven of acht verschillende sociale studies kon instromen. In dat eerste jaar kregen we veel voor onze kiezen, en ik was nog altijd heel erg onzeker over van alles en nog wat. Bij een van de werkgroepen was het zo dat elke student één keer een aantal artikelen moest voorbereiden voor de groep zodat we op basis van die voorbereiding die artikelen met de docent konden doornemen.
  
  Van de drie artikelen die ik moest voorbereiden, begreep ik er twee. Van het derde artikel begreep ik vrijwel niets. Het was volgens mij een analytisch stuk over het einde van de koude oorlog als ik me goed herinner. Maar het stuk zelf begreep ik niet. Dus het vooruitzicht dat ik had op het 'presenteren' van de artikelen was niet al te best. Maar dat moment kwam natuurlijk wel. Dus de eerste twee artikelen gingen helemaal prima. Wel spannend, maar niets aan de hand. En toen vroeg de begeleidende docent uiteraard naar het derde artikel. Oef… Op dat moment besloot ik dat er maar één ding op zat. En dat was eerlijk vertellen dat ik dat artikel eigenlijk niet zo goed begreep, dat ik niet zo goed snapte wat de auteur nu wilde vertellen. Dat heb ik gezegd. De reactie van de begeleider? Die was op dat moment goud waard. Hij zei namelijk dat hij het artikel ook niet begrepen had. Een groot feest in mijn hoofd!
  
  Dit is een anekdote die ik met enige regelmaat met studenten deel die groepsopdrachten of presentaties en dergelijken heel erg eng vinden. Ik denk namelijk dat het horen van dit soort anekdotes enorm kan helpen om te merken dat het niet gek is dat je dingen eng vindt. En wanneer iemand het moeilijk vindt om vragen te stellen in een groep over een artikel, dan geeft deze anekdote ook aan dat jij naar alle waarschijnlijkheid niet de enige bent die met die vragen zit. Stel ze, en je helpt niet alleen jezelf, je helpt ook anderen.

• Dan is nu de tijd gekomen om toe te geven dat jij misschien ook wel wat moeilijkheden hebt gehad op school... en hoe je die hebt overwonnen!

  Mijn grootste probleem op school was mijn verlegenheid. Ik was slim genoeg, dus ik had meestal geen inhoudelijke hulp nodig. Ik had vriendjes op school, geen probleem, ik had ook eigenlijk geen vijanden of kinderen die mij pestten. Geen ruzies. In klassenrondes vertelde ik eigenlijk nooit wat. Daardoor viel ik niet echt op en daardoor kreeg ik ook weinig hulp van docenten en leraren. Mijn vader heeft dat ooit nog eens boos aan de kaart gesteld op mijn basisschool.
  
  Op de middelbare school veranderde mijn verlegenheid niet, misschien werd het zelfs erger op veel fronten. Er was alleen één ding dat mij voldoende zekerheid bood om in de spotlight te durven staan. En dat was muziek. Op de middelbare school heb ik drie keer deelgenomen aan een soort van podiumavond en daar kreeg ik van zowel leerlingen als docenten zeer positieve reacties op. Hierdoor ontstond er voor mij een alternatieve manier om contact te leggen met mensen. Dus mijn gitaar ging steeds vaker mee als ik op pad ging.
  
  Op de uni was dat natuurlijk wéér anders. Toen ik op kamers ging wonen met een studiegenootje, kwam ik soms en langzaam uit mijn schulpje. Een volgende stap was een studentenvereniging. Eentje zonder ontgroening, want dat zou ik sowieso niet trekken. Ik werd een jaar lang voorzitter van de club. En op die manier leerde ik ook steeds weer omgaan met nieuwe situaties.
  
  En nu ik er zo over nadenk... de laatste stap tijdens mijn studiecarrière die voor mijn verlegenheid van belang is geweest, is het veranderen van mijn studie. Na het afronden van mijn bachelor antropologie ben ik op aanraden van de studieadviseur overgestapt naar de internationale en Engelstalige politicologie master 'conflict resolution and governance'. Bij een van de vakken stonden rollenspellen centraal. Superspannend, superleuk en super leerzaam. Het plezier in deze manier van leren won het bij mij van mijn verlegenheid. Ik kon in een voorgeschreven rol probleemloos met elke andere student contact aangaan.
  
  Toch is het denk ik belangrijk om te benadrukken dat ik nog altijd een verlegen mensje ben. Vooral wanneer ik moe ben. Dan trek ik mij graag terug. Het is daarom ook belangrijk om te beseffen dat de uitdaging vooral ligt in het leren omgaan met de eigenschappen en kwaliteiten die je op een bepaald punt in je leven hebt. Ik geloof niet dat een verlegen mens nooit uit z'n dak gaat. Ik geloof niet dat een perfectionist nooit een sloddervos is. Het zijn vaak de omstandigheden die bepaald gedrag en bepaalde gevoelens in ons losmaken. De vraag is hoe we daar mee kunnen omgaan zodat we ervan kunnen profiteren en er niet aan onderdoor gaan.

• Help ons je een beetje beter te leren kennen door ons te vertellen over jouw passies.

  Er zijn meerdere dingen die ik graag doe en die ik als passie beschouw. Maar ik ontkom er niet aan om in elk geval te melden dat ik heel graag muziek maak. Ik speel gitaar en zing erbij. Ik maak liedjes in het Nederlands en in het Engels. Naast de muziek is de oosterse vechtkunst Kung Fu al heel lang belangrijk in mijn leven. Ik ben er op mijn tiende mee begonnen, en ben via verschillende stijlen nu bij 'pak mei' uitgekomen. Een tamelijk directe en effectieve stijl kan ik zeggen. En natuurlijk zeilen. Zeilen is ook iets dat ik van jongs af aan doe. In 2021 kocht ik mijn zeilboot Kairos waar ik nu op woon en waarmee ik de wereldzeeën probeer te bedwingen.

• Wat maakt jou een Superprof?

  Ik denk inderdaad dat mijn beantwoording van de vorige vragen een heel duidelijk idee geeft van wat ik doe en van hoe ik te werk ga. Ik denk ook dat veel mensen hiermee goed uit de voeten kunnen om te bepalen of ik hen misschien zou kunnen helpen.
  
  Verder geloof ik dat de ervaring die ik heb als begeleider op verschillende plekken en in verschillende hoedanigheden bepalend is voor mijn manier van werken. En eigenlijk is dat niet alleen van invloed op mijn manier van werken. Het beïnvloedt in bredere zin de manier waarop ik met mensen contact leg. Of dat nu is via werk, via muziek, zang, of in een winkel wanneer ik onderdelen voor mijn boot nodig heb. Ik denk dat het gaat om 'compassievol omgaan met anderen', en dat je daarmee niet alleen een 'superprof' kunt worden, maar dat je daarmee in veel meer onderdelen van je leven 'super' kunt worden. Okay… dat is wellicht wat cheesy… maar niet minder waar volgens mij. 😊
  
  Oh… en mocht je iemand kennen, of zelf op zoek zijn naar hulp bij het schrijven van je scriptie, houd mijn profiel dan extra in de gaten, want ik werk aan een scriptieschrijfcursus die binnenkort online komt.