Het valt niet te ontkennen dat subsidies een impact hebben op het publieke sentiment. Je hoeft alleen maar de woorden 'te groot om failliet te gaan' uit te spreken om woede en verontwaardiging op te wekken.
Deze term kwam in zwang in de nasleep van de mondiale economische neergang van 2008. Amerikaanse banken die van vitaal belang werden geacht voor de economie van dat land niet mochten hun deuren sluiten. Ze namen een substantieel deel van de individuele en commerciële rijkdom met zich mee.
De regering heeft de banken enorme geldinjecties gegeven om de onmiddellijke crisis te bezweren, en blijft ze vandaag de dag nog steeds subsidiëren.
Waarom geloofden de regeringen van zoveel landen dat het subsidiëren van de instellingen die de mondiale financiële ineenstorting veroorzaakten de beste manier was om de crisis te verlichten?
Om hun redenering te begrijpen, moeten we begrijpen hoe de economie werkt en welke rol subsidies spelen bij het stabiel houden ervan.
Economische Principes:
- Economieën streven naar evenwicht;
- Wanneer de vraag groter is dan het aanbod, zullen subsidies de productie stimuleren;
- Wanneer het aanbod de vraag overtreft, bevorderen subsidies de consumptie;
- De kosten van een subsidie kunnen groter zijn dan de opbrengsten, waardoor inefficiëntie ontstaat.
Uiteraard vertegenwoordigen deze vier punten een enorme simplificatie van de manier waarop subsidies op economieën werken.
Om volledig te begrijpen hoe deze subsidies en concessies de economie beïnvloeden, moeten we elk van de drijvende krachten ervan nauwkeurig onderzoeken en hoe ze samenwerken.
Wil je beter begrijpen waarom banken tijdens de crisis van 2008 enorme subsidies ontvingen? Met bijles economie via Superprof leer je de achterliggende principes helder kennen.
Het Concept van Evenwicht
Zoals elke econoom je kan vertellen, streven markten naar evenwicht, het punt waarop de hoeveelheid te koop aangeboden goederen precies voldoet aan de vraag naar deze goederen, zonder prijsschommelingen. De prijsfactor is de sleutel tot het vaststellen van dit evenwicht.
Als de goederen in kwestie precies kosten wat de consument bereid is ervoor te betalen en de goederen worden verkocht tegen een prijs die de verkoper nodig heeft om zijn kosten terug te verdienen, heeft de markt een evenwicht bereikt. Laten we eens kijken naar een praktijkvoorbeeld van deze omstandigheden.
Wanneer Apple een nieuwe versie van hun telefoon uitbrengt, is de prijs over het algemeen erg hoog. Dat betekent dat maar weinig mensen dit grote bedrag kunnen opbrengen.
Een paar maanden na de eerste uitgave neigt de prijs echter te dalen, zodat de mensen die graag die nieuwe telefoon wilden hebben, eerder geneigd zouden zijn er een te kopen. Markten beginnen zelden in evenwicht. Dit wordt bereikt door prijsaanpassingen in de loop van de tijd.
In economische termen bewijst het Apple scenario dat de prijs van een product dat te ver boven de marktprijs ligt, zal resulteren in een overaanbod van dat product.
Door de prijs stapsgewijs omlaag te brengen tot wat mensen bereid zijn te betalen, wordt ervoor gezorgd dat de overtollige voorraad zal afnemen, zonder dat dit te diep in de winstcijfers van de verkoper snijdt.
Dit type evenwicht wordt verder gekwalificeerd als competitief. Subsidies spelen een belangrijke rol bij het tot stand brengen van een concurrentie evenwicht. Soms resulteren subsidies echter in een toestand van onevenwichtigheid - wanneer het aanbod de vraag overtreft.
Enkele voorbeelden van subsidies, zoals werkgelegenheidssubsidies, werken op de lange termijn om het onevenwicht op de arbeidsmarkt te compenseren. Over het algemeen is onevenwichtigheid een aandoening van korte duur.
Evenwicht is essentieel voor economische stabiliteit. Vanwege de factoren waaruit de evenwichtsvergelijking bestaat – aanbod, vraag, prijs en overschotten – is het bereiken van dat evenwicht echter geenszins het automatische resultaat van marktprocessen. Dat is waar subsidies om de hoek komen kijken.
Leer veel meer over de impact van subsidies op de economie via privéles. Superprof beschikt over privéleraren bij jou in de buurt die bijles economie aanbieden!
Naar Rechts Verschuiven
Om opnieuw het Apple voorbeeld te gebruiken: de prijs van de nieuwe telefoon is gedaald en nu staan er consumenten voor de deur in de rij staan om er een te kopen. Gelukkig hebben de winkels voldoende aanbod om aan die vraag te voldoen.
Een dergelijke piek in de vraag heeft echter tot gevolg dat het aanbod krimpt, waardoor de markt uit balans raakt. Nu is het tijd voor subsidie. Het doel ervan is om de aanbodcurve naar rechts te verschuiven, namelijk om het aanbod te vergroten met het bedrag van de subsidie.
Dit is een voorbeeld waarbij de leverancier een subsidie ontvangt die hij of zij zou kunnen gebruiken om de productie te verhogen of de prijs opnieuw te verhogen, zodat minder mensen de telefoon tegen de hogere prijs zullen kopen.
Omgekeerd, als het aanbod na prijsaanpassingen nog steeds overvloedig is, kunnen consumenten worden aangemoedigd om de telefoon via kortingen te kopen.
Houd er rekening mee dat kortingen doorgaans geen subsidies zijn, behalve in gevallen als transport- of huurkortingen, ook wel huisvestingssubsidies genoemd .
Ons telefoonscenario is een voorbeeld van consumentensubsidie. Andere omvatten nutssubsidies, voedselsubsidies en transportsubsidies.
Dergelijke subsidies maken de kosten van levensonderhoud beter beheersbaar voor de economisch achtergestelde, maar het is waar dat het leeuwendeel van de subsidies naar producenten gaat in plaats van naar consumenten. Bijvoorbeeld:
- Productiesubsidies zijn bedoeld om de output van een bepaald aanbod van goederen te vergroten;
- Exportsubsidies helpen producenten de kosten te dekken van het verzenden van hun goederen naar andere consumentenmarkten;
- Importsubsidies verlagen de prijs van goederen die handelaren binnenbrengen, waardoor consumenten een ruimere keuze aan goederen krijgen om te kopen;
- Belastingsubsidies worden aan bedrijven gegeven om een deel van hun bedrijfskosten te compenseren;
- Er worden werkgelegenheidssubsidies aan bedrijven betaald om het scheppen van banen aan te moedigen als een manier om de werkloosheid terug te dringen;
- Transportsubsidies helpen de vervuiling en verkeersopstoppingen in de straten van de stad te verminderen;
- Energiesubsidies houden de consumentenprijzen voor gas, olie en elektriciteit onder het marktniveau.
Subsidies kunnen breed of beperkt zijn. Logischerwijs zijn beperkte subsidies gericht op een specifieke behoefte; Landbouwsubsidies zijn daar een goed voorbeeld van.
Brede subsidies zijn moeilijker te identificeren en te volgen. Het kunnen subsidies in geld of niet-monetaire aard zijn, zoals belastingvoordelen die aan een producent worden gegeven. Bovendien kunnen subsidies worden geclassificeerd als legaal of illegaal, ethisch of onethisch.
Energiesubsidies die meer olieboringen en meer steenkoolwinning aanmoedigen, evolueren momenteel naar het onethische.
Op dezelfde manier wordt vaak gezien dat kleine luchthavens die lage kosten maatschappijen bedienen, profiteren van illegale subsidies. Dit is allemaal waardevolle informatie, maar het verklaart niet volledig wat subsidies zijn.
De Ironie van Subsidies
Historisch gezien en vandaag de dag prijzen veel regeringen de 'onzichtbare hand' van de markt aan. Een concept dat voor het eerst werd uiteengezet door de vader van de moderne economie, Adam Smith.
Wie zich verder wil verdiepen in deze ideeën kan kiezen voor economie bijles Amsterdam via Superprof, waar je samen met een docent leert hoe dit concept vandaag de dag nog steeds invloed heeft.
In wezen stelt de theorie dat alle individuen die zich bezighouden met economische activiteiten in hun beste eigenbelang zullen handelen, zonder dat tussenkomst nodig of vereist is.
Het gaat zelfs zo ver dat wordt gesteld dat een gereguleerde economie niet zo'n overvloedig rendement zal opleveren als een economie die zichzelf automatisch 'reset' naar de beste economische belangen van de betrokken partijen.
Het bewijs spreekt voor zich. Wees getuige van een willekeurige handelaar die tegen een te hoge prijs verkoopt en hij of zij blijft met zijn voorraad zitten.
Het beste belang van consumenten ligt in het niet betalen van een exorbitante prijs. Het beste belang van handelaars ligt in het verkopen van hun goederen. Niet in het genereren van enorme winsten, zoals velen schijnen te geloven.
De handelaar zal dus gedwongen zijn zijn prijs te verlagen; een schoolvoorbeeld van de 'onzichtbare hand' van de markt. Waarom stimuleren overheden de markt dan voortdurend met hun subsidies?
Economische omstandigheden kennen niet de luxe van tijd. Langdurige onevenwichtigheid kan verwoestende gevolgen in de echte wereld hebben. Laten we eens kijken naar de subsidies die boeren ontvangen om dit beter te begrijpen.
Voor niet-ingewijden: boeren planten hun gewassen en/of verbouwen hun vee, en verkopen het vervolgens. Wat ze ook verdienen, het is hun inkomen... maar die jaarlijkse of seizoensgebonden meevaller is nauwelijks een adequate compensatie voor alles wat boeren doen.
En als we het goed bekijken, staat dat geld niet gelijk aan een leefbaar loon, en het is zeker niet genoeg om de kosten van een werkende boerderij te dekken.
Boeren hebben het hele jaar door geld nodig, net als wij allemaal. Zij en hun ondernemingen kunnen het zich niet veroorloven om te wachten tot de volgende grote betaaldag.
Bovendien kunnen zij zich niet de tekorten veroorloven die een slecht seizoen of een lage marktprijs met zich mee kunnen brengen. En het publiek kan het zich niet veroorloven om zonder voedsel te moeten, dus overbruggen landbouwsubsidies die kloof.
Subsidies voor huisvesting zijn een ander voorbeeld van de werkelijke behoefte in de wereld. Mensen kunnen niet wachten totdat ze genoeg geld hebben om een woning te kunnen betalen. Dus komt de overheid tussenbeide om woningen betaalbaarder te maken voor economisch achtergestelde mensen.
Stabiliteit is een andere factor die de behoefte aan subsidies stimuleert. Laten we zeggen dat een productiebedrijf heeft ontdekt dat het zijn productiekosten kan verlagen door zijn fabriek naar een ander land te verplaatsen.
Een dergelijke stap zou een enorme piek in de werkloosheid en een aanzienlijk verlies aan economische activiteit in de regio veroorzaken.
De overheid zou dus kunnen aanbieden om de belastingen van het bedrijf te verlagen of de transportkosten van de goederen te subsidiëren als stimulans om de fabriek draaiende te houden zoals die nu is.
Het is duidelijk dat deze interventies in strijd zijn met de 'onzichtbare hand' theorie, maar ze zijn van vitaal belang voor de economische stabiliteit . Er is geen sprake van waarom regeringen subsidies betalen, maar wel waarom zij de theorie aanprijzen. Het komt neer op eigenbelang.
Producenten en consumenten zijn niet de enige partijen met economische belangen. Regeringen hebben om verschillende redenen belang bij het in stand houden van de economie. Dit om stabiliteit en groei te garanderen, om innovatie aan te moedigen en om de sociale onrust tot een minimum te beperken.
Zoals bij alle economische zaken is evenwicht de sleutel. Soms zijn subsidies te zwaar om de economie het evenwicht te geven waarnaar zij op zoek is.
In andere gevallen kan over correctie via subsidies echter tot ernstige gevolgen leiden verderop in de keten. De reddingsoperatie voor de Amerikaanse banken is daar een goed voorbeeld van.
Misschien is het beste gebruik van subsidies om een stabiele economie te creëren en te behouden het achterwege laten van subsidiëring, om alternatieven te vinden voor subsidies die de impact van de regelgeving op de economie zullen verminderen.
Vond je dit artikel leuk? Laat een beoordeling achter!
Laden...
