Hoe Is Het Christendom Ontstaan? De Oorsprong van een Wereldgodsdienst

De beste beschikbare leraren Geschiedenis

Wat Is Het Christendom? Geloof, Rituelen en Geschiedenis

Het christendom ontwikkelde zich binnen de context van het jodendom, waarbij veel van de eerste volgelingen joden waren. Jezus van Nazareth werd gezien als een prediker en hervormer die de nadruk legde op mededogen, geloof in God en het eeuwige leven. Zijn groeiende invloed leidde tot zijn kruisiging door de Romeinse autoriteiten, maar zijn volgelingen geloofden in zijn opstanding, wat het centrale punt werd van het christelijk geloof.

Wanneer is het christendom ontstaan? Het christendom ontstond in de 1e eeuw na Christus in Judea, een Romeinse provincie in het oostelijke Middellandse Zeegebied, in het huidige Israël en Palestina. De beweging begon in steden zoals Nazareth, Bethlehem en Jeruzalem, waar Jezus predikte en volgelingen verzamelde. Na zijn kruisiging in Jeruzalem verspreidden zijn discipelen het christendom door de Levant, Klein-Azië (het huidige Turkije), Griekenland en Rome, waarbij ze gebruik maakten van belangrijke handelsroutes en stedelijke centra om het geloof te verspreiden in het Romeinse Rijk.

In welk jaar is het christendom ontstaan? Rond 30 tot 33 na Christus, met de kruisiging en opstanding van Jezus. In de vroegste stadia was het christendom een kleine, ongeorganiseerde sekte binnen het jodendom. De nadruk lag op persoonlijke verlossing door geloof in Jezus als de Zoon van God.

Er was een belangrijk debat onder vroege christenen over de vraag of Jezus alleen bedoeld was voor de joden, of dat zijn boodschap ook voor heidenen (niet-joden) gold.

Sommige joodse christenen geloofden dat heidense bekeerlingen zich moesten houden aan de joodse wetten, waaronder besnijdenis en dieetvoorschriften, terwijl anderen, zoals Paulus, beweerden dat zulke vereisten niet nodig waren voor verlossing. Deze kwestie werd besproken tijdens het Concilie van Jeruzalem (ongeveer 49 na Chr.), waar werd besloten dat heidense bekeerlingen niet volledig de joodse gebruiken hoefden over te nemen, wat de verspreiding van het christendom buiten de joodse gemeenschappen vergemakkelijkte. Na deze beslissing trok het christendom volgelingen aan van diverse achtergronden in het hele Romeinse Rijk en ontwikkelde het zich tot een aparte religie met een diverse gemeenschap.

Een man bidt in stilte, met gevouwen handen tegen zijn gezicht gedrukt. — Vroege christenen vonden kracht in hun geloof, zelfs tijdens vervolging. Bron: Pexels

Waar Is Het Christendom Vandaag de Dag Verspreid?

In de jaren na de dood van Jezus speelde de apostel Paulus een cruciale rol in het vormgeven van het vroege christendom door middel van zijn brieven, waarvan er later veel deel zouden uitmaken van het Nieuwe Testament. Als Romeins burger kon Paulus vrij reizen en communiceren met opkomende christelijke gemeenschappen in het hele rijk, waarbij hij theologische discussies en praktische zorgen aankaartte.

Wie was de apostel Paulus?

De apostel Paulus was een sleutelfiguur in de verspreiding van het vroege christendom, bekend om zijn zendingswerk en theologische geschriften. Als Romeins burger reisde hij veel, verspreidde het christendom en schreef brieven (epistels) die de christelijke theologie vormgaven. Zijn leer benadrukte geloof in Jezus boven het naleven van de joodse wet, wat het christendom hielp zich los te maken van het jodendom. Veel van zijn brieven, zoals Romeinen en Korintiërs, maken nu deel uit van het Nieuwe Testament.

De brieven van Paulus behandelden ook de complexe relatie tussen christenen en de Romeinse overheid. Hij gaf vroege gelovigen advies over hoe zij hun geloof konden belijden onder Romeins gezag, en moedigde hen vaak aan om vreedzaam samen te leven binnen het rijk. Deze geschriften bieden waardevol inzicht in de vroege strijd en zich ontwikkelende identiteit van het christendom toen het zich ontwikkelde van een kleine joodse sekte tot een opkomende en zich uitbreidende religieuze beweging.

In het Romeinse Rijk werd het jodendom erkend en kreeg het bepaalde bescherming, wat joden in staat stelde hun religie te beoefenen en enige wettelijke autonomie te behouden. Daarentegen had het christendom, dat voortkwam uit het jodendom, geen officiële erkenning en werd het vaak met argwaan bekeken. Vroege christenen werden soms vervolgd, vooral wanneer hun praktijken als een bedreiging voor het keizerlijk gezag werden gezien.

Het Edict van Milaan

In 313 na Chr. vaardigden keizer Constantijn en zijn mede-keizer Licinius het Edict van Milaan uit, dat godsdienstvrijheid verleende aan het christendom en andere religies binnen het Romeinse Rijk. Dit edict stelde christenen in staat hun geloof openlijk te belijden zonder angst voor vervolging.

In 325 na Chr. riep Constantijn het Concilie van Nicea bijeen, waarbij christelijke leiders samenkwamen om een eensgezind geloofsstelsel op te stellen. Het concilie stelde de Geloofsbelijdenis van Nicea op, waarin de fundamentele doctrines van het christendom werden vastgelegd en theologische geschillen werden aangepakt.

Later, in 380 na Chr., vaardigde keizer Theodosius I het Edict van Thessalonica uit, waarin het nicene-christendom werd uitgeroepen tot de officiële staatsgodsdienst van het Romeinse Rijk. Dit leidde tot de onderdrukking van andere christelijke stromingen die als ketters werden beschouwd, en de inbeslagname van hun eigendommen door de staat.

Deze ontwikkelingen tonen aan hoe het beleid van het Romeinse Rijk evolueerde van vervolging tot uiteindelijk goedkeuring en verankering van het christendom als staatsgodsdienst, wat het vroege verloop van het christendom sterk heeft beïnvloed.

Een silhouet van een persoon bij een groot kruis bij zonsopkomst. — De kruisiging van Jezus markeerde het begin van een wereldgodsdienst. Bron: Pexels