Of je nu een liefhebber bent van Scotch tape of altijd Scotch egg eet als je picknickt, zelfs als je 's avonds graag een glas Schotse whisky drinkt, kunt je er zeker van zijn dat deze opening niets te maken heeft met je andere favoriete Schotse favorieten.
Het houdt echter wel de definitie van 'scotch' in stand : iets snel en definitief beëindigen of voorkomen dat iets begint. Mits de schaker zijn zetten oordeelkundig uitvoert in schaaktermen.
De naam van deze opening is afgeleid van een correspondentie schaakwedstrijd uit 1824 tussen een speler uit Londen en een speler uit Edinburgh. De opening is echter minstens honderd jaar ouder dan die wedstrijd; het werd genoemd in een verhandeling die in 1750 werd geschreven door Ercole del Rio.
Vreemd genoeg wordt hij beter herinnerd als advocaat en auteur dan als schaker, ook al staat hij bekend als een van de drie Modenese Meesters. Hij werd specifiek The Devil Who Could Never Be Beaten genoemd. Zou dat ook kunnen gelden voor zijn juridische carrière?
Terug naar de Schotse Partij. Superprof legt een opening uit die, toen hij aanvankelijk bekend werd, al snel werd afgekeurd omdat het te gemakkelijk leek voor Zwart om het voordeel te behalen.
Dat was allemaal voordat Garry Kasparov en Jan Timman, twee van de meest gerenommeerde schaakgrootmeesters, hem weer in de schijnwerpers zetten.
Analyse van de Schotse Partij
De opening van de Schotse Partij lijkt in eerste instantie op die van elke andere Open Partij. Denk aan de notatie:
1. e4 e5 2. Pf3 Pc6
Dit zijn precies de zetten die de Ruy Lopez Opening definiëren, evenals een groot aantal andere openingen en gambieten, waaronder: de Vienna Game, de Elephant Gambit en de Danvers Opening.
Al deze openingen/partijen/gambieten worden gedefinieerd door welke zet Wit als volgende doet. In de Schotse Opening is die zet 3. d4
Het spelen van de Schotse Partij - zoals in elk ander spel, streeft Wit naar centrumdominantie, vandaar de dubbele pion.
De typische reactie van Zwart is om de d4-pion van hun tegenstander te slaan met die van hen op e5, omdat dat, in tegenstelling tot in de Ruy Lopez, het beste gebruik ervan is. Sterker nog, elke andere mogelijke zet die Zwart zou kunnen doen, wordt als ondermaats beschouwd.
Wat doet Wit vervolgens? Er zijn genoeg opties, maar de meest aan te raden zet is 4. Pxd4 - de pion slaan die de eerste slag heeft gemaakt. Een andere aanbevolen zet is 4. Bc4, met vertraging volgens de Ruy Lopez strategie.
Deze zet initieert het Schotse Gambiet. Let op het verschil in terminologie; het gambiet is anders dan het spel.
In veel opzichten is de Schotse Partij erg traditioneel, omdat het de Klassieke openingsprincipes nauwgezet volgt en veel ruimte biedt voor ontwikkeling. Het is echter lastig voor beginners omdat er zoveel optionele zetten zijn om te overwegen.
Als beginnende speler is het moeilijk om je voordeel te berekenen, tenzij je een idee hebt van wat er voor je ligt.
Hetzelfde zou gezegd kunnen worden over de strategie van het Damegabiet. Hoewel populair gemaakt door de Netflix serie, is het spelen van die gambiet veel complexer dan de serie doet voorkomen.
Laten we eens kijken naar een aantal variaties die spelers kunnen overwegen, ongeacht aan welke kant van het bord ze spelen.
Meest Gespeelde Variaties
Voordat we andere mogelijke zetten van beide spelers onderzoeken, kijken we eerst wat we tot nu toe hebben:
1. e4 e5 2. Pf3 Pc6 3. d4 exd4 4. Pxd4
Zodra Wit zijn verloren pion terugwint, kan Zwart op verschillende manieren reageren. De Klassieke Variant zou de koningsbisschop van Zwart naar veld c5 zien gaan, terwijl de Schmidt Variant het koningspaard op f6 zou laten verblijven.
De Steinitz Variant, Qh4 is een twijfelachtige zet. Het ontwikkelen van de koningin zo vroeg in het spel wordt door sommigen als riskant beschouwd. Zeker niet iets wat een beginnende schaker of iemand met beperkte spelervaring zou moeten doen.
Voor meer gevorderde spelers zou vroege ontwikkeling van de koningin als ondernemend kunnen worden beschouwd, mogelijk duidend op een paar wilde, opwindende zetten die eraan komen.
Voor Zwart geeft Dh4 aan dat Wit bereid is een pion te offeren om de leiding te nemen in de ontwikkeling van hun stukken en meer kansen om aan te vallen. Dat is een hoop voordeel voor Zwart om op te geven, nietwaar?
Op dezelfde manier zou het voor sommigen een verrassing zijn als Zwart zijn paard op de damevleugel zou gebruiken om het paard op d4 van Wit te slaan. Het dient niet echt een goed doel en het beperkt bovendien de ontwikkeling van andere stukken die in het spel gebracht zouden kunnen worden.
Tot slot de laatste van de twijfelachtige zetten: Zwart speelt zijn koningsbisschop. Lb4 wordt door sommigen gezien als een slimme zet - vooral omdat Zwart er beter voorstaat.
Anderen geloven echter dat het de focus weghaalt van waar de actie op dit punt in het spel eigenlijk zou moeten zijn: het midden van het bord.
Net als bij de Koningsgambiet strategie is Wit niet beperkt tot de Pxd4-reactie. Laten we eens kijken naar andere manieren waarop dit spel zou kunnen verlopen.
Schots Spel: Mogelijke Gambieten
Waarin verschillen gambieten van antwoorden bij schaken? Tot nu toe hebben we mogelijke manieren bekeken waarop Wit zou kunnen reageren op Zwart die zijn d4-pion slaat.
Sommige zijn goed en sommige zijn twijfelachtig, maar ze zijn allemaal mogelijk en kunnen reacties van Zwart uitlokken die het spel in een compleet andere richting kunnen sturen.
Gambieten zijn anders. Het zijn een reeks geplande zetten waarbij het offeren van een klein stuk, meestal een pion, de speler een groter algeheel voordeel geeft. Wit kan twee mogelijke gambieten aanbieden na het slaan van de d4-pion.
Het Göring Gambiet: 4. c3
Wit krijgt een voorsprong in de ontwikkeling van stukken door het mogelijke offeren van twee pionnen en zet dit voort door de f7-pion van Zwart op de hete stoel te zetten.
In het Göringgambiet worden alle stukken langs de 2-g diagonale lijn opgesteld. Wit kan hun koningin naar b3 verplaatsen en hun koningsloper naar c4. Ze kunnen verdere druk op Zwarts f7-pion zetten door hun koningspaard naar f5 te verplaatsen.
Omgekeerd kan Wit er ook voor kiezen om hun koningspaard naar c3 te verplaatsen als Zwart een pion op d5 heeft.
Deze gambiet, die sterk lijkt op de Deense Gambiet, genoot behoorlijk wat populariteit onder vooraanstaande spelers zoals Alex Alekhine en Jonathan Penrose. Over het algemeen wordt deze gambiet echter niet goed ontvangen wanneer het wordt gespeeld in partijen op masterniveau.
Het wordt echter veel gespeeld in schaakclubs; misschien heeft die van jou zelfs een speler die deze gambiet regelmatig aanbiedt. In tegenstelling tot het Göring Gambiet geeft de Franse Verdediging zwart een duidelijker voordeel.
Het Schotse Gambiet
4. Bc4 is de tweede manier waarop Wit een gambiet kan aanbieden, wat Zwart twee mogelijke antwoorden geeft. Ze kunnen de Schotten laten spelen door hun koningsloper naar c5 te verplaatsen.
Daarop zou Wit reageren door hun c-lijn pion één veld omhoog te verplaatsen. Zwart zou dan zijn damevleugelpaard ontwikkelen: Pc6.
De notatie voor dit gambiet is: 4. Bc4 Bc5 5. c3 Pc6
Zwart kan in plaats daarvan een korte route kiezen om in wezen hetzelfde resultaat te bereiken door de Twee Paarden Verdediging in te roepen. Deze slecht benoemde verdediging vraagt van Zwart om zijn koningsridder te ontwikkelen en deze naar f6 te verplaatsen.
Zo staan beide ridders op de zesde rij, klaar om te verdedigen - maar waarschijnlijker om aan te vallen. Daarom wordt de naam ervan als misleidend beschouwd.
Als Zwart het aangeboden gambiet zou accepteren, zou hij de c3-pion van Wit slaan. Dit zou echter in strijd zijn met de strategie van Wit en hem een veel groter voordeel opleveren.
Overigens vindt de Twee Paarden Verdediging zijn oorsprong in de Italiaans Partij; het wordt beschouwd als een bijzonder agressieve zwarte strategie .
Opvallende Wedstrijden met de Schotse Opening
Sommige mensen denken dat het kijken naar schaakwedstrijden saai is, net als het kijken naar drogende verf, maar voor de kenners gebeurt er genoeg dat een goedkeurend (of ontsteld) gejuich kan ontlokken.
Als de spelers zich maar niet zo hard op hun spel hoefden te concentreren, zouden de toeschouwers net zo luidruchtig en luidruchtig kunnen zijn als de voetbalfans!
Toch genereren deze partijen veel spanning, niet alleen vanwege hun grote bekendheid en de reputatie van de spelers, maar ook vanwege de aangeboden en afgewezen strategieën, de uitgevoerde aanvallen en de verbazingwekkende zetten (blunders?) die worden gedaan.
Hier zijn drie belangrijke wedstrijden waarin de Schotse Opening een rol speelde:
- Kasparov-Nakamura, St Louis, Missouri, 2016: in plaats van vroeg in de partij te rokeren, vond Nakamura een betere zet;
- Cámpora-Olafsson, Calvià, Spanje, Schaakolympiade 2004: de zwarte koning zat in de problemen vanwege een gemiste rokadekans;
- Kasparov-Karpov, Lyon, Frankrijk, 1990: Wereldkampioenschap schaken.
Dat de wedstrijd Kasparov-Karpov na al die tijd nog steeds voor ophef zorgt, is geen verrassing. Ten eerste haatten de twee mannen elkaar; ze konden elkaar nauwelijks respecteren vanwege hun schaakvaardigheden, laat staan omdat ze uit hetzelfde vaderland kwamen.
Dat was in feite een punt van wrijving tussen hen. Karpov speelde onder de Sovjetvlag, terwijl Kasparov allang was teruggekeerd naar de Russische vlag.
Als gevolg van deze strijd speelden deze grootmeesters voor de Wereldtitel van 1990 zonder vlaggen op tafel. Zie je? Schaken kan dramatisch en spannend zijn!
Maar afgezien daarvan heeft Garry Kasparov geholpen om de Schotse Opening weer op de voorgrond te brengen. Met de hulp van Bobby Fischer deed hij hetzelfde voor de Siciliaanse Verdediging.
Vond je dit artikel leuk? Laat een beoordeling achter!
Laden...
