Mensen konden nauwelijks wachten op de grote hits van "Singin' in the Rain" tot "Saturday Night Fever"; deze shows - later omgezet in films - speelden voor uitverkochte zalen over de hele wereld. Zelfs vandaag blijven musicals een grote publiekstrekker, of ze nu spelen in het bruisende West End van Londen of op het majestueuze Broadway in New York City. Maar is elke musical eigenlijk hetzelfde? Zijn er verschillende musical types?
In zekere zin wel: de meeste hebben zang, en in alle gevallen wordt er geacteerd. Sommige bevatten opwindende choreografieën, terwijl andere zich strikt richten op het verhaal. Er zijn grappige musicals, zoals "The Book of Mormon", terwijl andere, zoals "Billy Elliot", juist opbeurend zijn. Tragedies, romantiek, drama en satire - lijkt dat niet alles te zijn wat musicals te bieden hebben?
Superprof heeft eens goed gekeken naar dit geliefde genre. Maar er is meer aan de hand dan alleen maar de gebruikelijke deuntjes. Dompel jezelf onder in de wereld van musicals en ontdek soorten musicals er nog meer zijn!
Musicals over boeken
Voor degenen die niet bekend zijn met het begrip, een boekmusical is een theaterproductie gebaseerd op een boek. In zekere zin zit hier wel een kern van waarheid in; sommige musicals vinden inderdaad hun oorsprong in een boek. Denk bijvoorbeeld aan de Broadway-hit "Hamilton": volgens Lin-Manuel Miranda, de schrijver en componist van de show, ontstond het idee voor de hele productie nadat hij tijdens zijn vakantie een biografie over die Amerikaanse president had gelezen. De essentie van een boekmusical ligt in een theaterstuk waarbij de productie wordt geleid door een script (het boek) in combinatie met bijbehorende muziek en teksten.
Dit type musical heeft een aantal kenmerkende elementen, waaronder dat het publiek meer moet voelen dan slechts blijheid - in tegenstelling tot doel van een komische musical.
Een tweede belangrijk kenmerk is dat deze soorten musicals over het algemeen slechts enkele liedjes bevat, vaak allemaal uitgevoerd tijdens de eerste akte en later herhaald in de tweede akte, soms met een andere invalshoek, soms gedeeltelijk gewijzigd. Neem bijvoorbeeld "The Sound of Music": herinner je je de groep nonnen die in de eerste akte over Maria zingt? Later, in de tweede akte, herhalen ze hun lied, maar met minder energie en in een trager tempo. Dit type herhaling en variatie van muzikale thema's is typerend voor boekmusicals, waardoor de nummers en de boodschap zich kunnen ontwikkelen naarmate het verhaal vordert.
Revue musicals
In de oorspronkelijke dagen van de revue-musicals bevatten ze vaak lichtzinnige elementen, zoals jongleren, visuele gags zoals slapstick, sketches en zang. Deze vroege revues hadden veel gemeen met variétéshows. Tijdens hun hoogtijdagen, de zogenaamde Gouden Eeuw tussen de Roaring Twenties en de Grote Depressie, leken deze musical types op operettes: ze waren komisch, satirisch en amusant. Helaas verdwenen ze uit de belangstelling op een moment dat de natie misschien wel een goede lach kon gebruiken. Echter, ze maakten een comeback in de beginjaren van de televisie.
Aan de andere kant van de oceaan onderging de revue een transformatie: het werd een vitrine van het werk van één componist of een songwritingteam. Dergelijke shows hebben doorgaans geen verhaallijn en vereisen geen acteerwerk; vaak is er een verteller die elke song of songset introduceert.
Recentelijk bracht de productiemaatschappij InSeries een Gershwin Revue uit, samengesteld uit de beste composities van de broers George en Ira van het toneel en het scherm. In het Verenigd Koninkrijk, bekend om zijn satirische humor, blijft de essentie van de revue-musical behouden. Elk jaar vinden er wedstrijden plaats om de beste shows te beoordelen, prijzen uit te reiken en de winnende groepen te laten optreden tijdens Fringe-festivals in het hele land. Dit zorgt voor een levendig podium voor deze vorm van entertainment die nog steeds mensen trekt met zijn unieke mix van muziek en theater.
Jukebox musicals
In de begindagen van muziekopnames, voorafgaand aan de dominantie van de radio als de belangrijkste muziekbron, was er een fenomeen genaamd de jukebox. Dit apparaat, te vinden in winkels of cafés, speelde tegen betaling het gewenste nummer af met een druk op de knop. Met hun willekeurige compilaties van populaire artiesten vormden jukeboxen een belangrijke inspiratiebron voor een geheel nieuw genre in het muziektheater.
Vroege jukebox musicals draaiden om specifieke artiesten en hun repertoire, terwijl andere juist een heel muzikaal tijdperk bestreken, zoals de muziek van de jaren 50 of de Motown Sound. Een van de meest iconische jukebox-musicals is ongetwijfeld "Mamma Mia!", een bruisend verhaal gebaseerd op de muziek van de Zweedse supergroep ABBA.
ABBA was in veel opzichten de koning van het discotijdperk en blijft een van de meest commercieel succesvolle bands ooit. Onder leiding van toneelschrijfster Catherine Johnson en choreograaf Anthony van Laast werd "Mamma Mia!" de sensationele hitmusical van de jaren negentig. Het opende de deur naar meer van dergelijke producties.
In het nieuwe millennium verschenen er meer shows met muziek van bekende popartiesten op de podia van Broadway en West End in Londen. "We Will Rock You", een musical met de muziek van Queen, vertelt een verhaal in een verre toekomst waar rockmuziek verboden is en een groep Bohemiens de vrijheid van expressie nastreeft.
WWRY, zoals het bekend staat, is de 15e langstlopende show in West End, met een ongelooflijke speelduur van 12 jaar. Het heeft talloze prijzen ontvangen in het Verenigd Koninkrijk en wereldwijd.
Net als "Mamma Mia!" wordt WWRY over de hele wereld opgevoerd en blijft het een geliefde musical die op elk moment kaartjes verkoopt voor zijn shows.
Een voetnoot: sommige mensen in de theatergemeenschap beschouwen de term 'jukebox musical' als denigrerend omdat de muziek al bestaat en niet specifiek voor de show is geschreven. Toch blijven deze musicals populair en trekken ze een breed publiek aan.
Filmmuziek
Als we het hebben over het genre van de filmmusical, is het cruciaal om onderscheid te maken tussen Broadway-shows die zijn verfilmd zonder alle zang, films die opgenomen zijn van een Broadway-voorstelling en echte filmmusicals.
Deze specifieke musical types integreert liedjes in de verhaallijn in plaats van ze te laten contrasteren met het verhaal.
Een voorbeeld hiervan is "Hairspray", waarin de muziek een integraal onderdeel is van de verhaallijn. Tracy Turnblad's grootste droom om te dansen in de Corny Collins show staat centraal in het verhaal.
Andere filmmusicals uit dit millennium zijn:
- "Chicago": Met Renee Zellweger en Catherine Zeta-Jones, een bruisende show die een terugkeer markeert naar de theaterwortels van Zeta-Jones.
- "La La Land": Een eerbetoon aan het oude Hollywood met Ryan Gosling en Emma Stone in de hoofdrollen, geregisseerd door Damien Chazelle.
- "Dreamgirls": Beyoncé en Jennifer Hudson tonen hun zang- en acteerkunsten in deze film geregisseerd door Bill Condon.
- "Les Misérables": Met Hugh Jackman en Russell Crowe in respectievelijk de rollen van Javert en Valjean.
- Hugh Jackman schitterde ook in een andere filmmusical genaamd "The Greatest Showman".
Ondanks de respectabele bijdragen van de Britse cinema aan het musicalgenre in de jaren '90 - met titels als "Evita", "Absolute Beginners" en "Monty Python's The Meaning of Life" - zijn er tot nu toe in dit millennium voornamelijk samenwerkingen geweest met Amerikaanse studio's.
Hoewel veel muziekfilms uit Hollywood komen, is Bollywood een andere opmerkelijke bron van muzikale films, met een geschiedenis die bijna net zo lang is als die van Hollywood!
Het zal je misschien verbazen wie de grootste leverancier van muzikale films is.
Conceptmusicals
Een conceptmusical staat los van de gebruikelijke muzikale komedie. Terwijl die laatste voornamelijk gericht is op vermaak, wil een conceptmusical een thema belichten of een boodschap overbrengen.
Een voorbeeld hiervan is "Hair". Deze musical, met muziek van Leonard Bernstein en teksten van Stephen Sondheim, put inspiratie uit Romeo en Julia. Hoewel de focus ligt op de liefde tussen mensen met verschillende achtergronden, dragen nummers als "Somewhere" en "A Boy Like That" een diepere boodschap uit: de noodzaak om de raciale kloof te overbruggen.
Dit verhaal, geschreven door Gerome Ragni en James Rado met muziek van Galt MacDermott, toont de tumultueuze levens van opstandige jongvolwassenen en de reacties van hun conservatievere ouders. "Hair" staat bekend om zijn catchy nummers en energieke uitvoeringen, maar ook om de diepere maatschappelijke thema's die het aansnijdt.
Een conceptmusical streeft niet alleen naar het vermaken van het publiek, maar wil ook een boodschap overbrengen die resoneert en reflectie oproept.
Het gaf ook geboorte aan ons volgende musicalgenre.
Pop/Rock Musical Types
Hair vormde een keerpunt in de musicalgeschiedenis, en opende de deur voor meer uitdagende en minder conventionele producties.
Terwijl Hair nog volop in de belangstelling stond, bracht Andrew Lloyd Webber Jesus Christ Superstar naar de bühne. Deze rockopera vertelt (vrijelijk) het verhaal van het leven van Christus volgens de evangeliën. Het stuitte op verzet van religieuze conservatieven vanwege de vermeende oneerbiedigheid. Deze show heeft weinig tot geen dialoog; het hele verhaal wordt verteld door middel van zang - een onderscheidend kenmerk als rockopera in plaats van een traditionele musical. Het succes van Jesus Christ Superstar, samen met Hair, bewees dat er ruimte was voor rock-'n-roll op het musicalpodium.
Toen de vraag naar rockmusicals duidelijk werd, ontstond er een golf van creativiteit bij toneelschrijvers, muzikanten en tekstschrijvers om de volgende grote hit te creëren. Zo ontstond een opmerkelijke show: geïnspireerd door de low-budget film uit 1960. Howard Ashman schreef het script en de liedteksten, terwijl Alan Menken de muziek componeerde. Dit duo staat ook bekend om hun werk voor Aladdin en Beauty and the Beast.
Een hoogtepunt onder de pop-/rockmusicals uit het midden van de jaren '80 was de komische horrormusical Little Shop of Horrors. Beeld je een klein plantje in, alleen op een tafel in een verlaten bloemenwinkel. Het leven wordt moeilijk voor de winkeleigenaar, vooral omdat zijn nieuwe plant hongerig is naar bloed! Hoewel het in 1982 off-Broadway begon, verhuisde de show al snel naar grotere zalen vanwege de enorme vraag naar kaartjes. De volgende vijf jaar was de show te zien op Amerikaanse podia, waarna hij internationaal tourde, zelfs in het Londense West End. Zijn populariteit is door de jaren heen onverminderd gebleven; het gezelschap tourde zelfs nog in 2016 door het Verenigd Koninkrijk.
Ashman won een Drama Desk Award voor zijn liedteksten in deze show en het schrijversduo ontving nog vele andere prijzen en nominaties voor deze en andere producties. Ondanks het feit dat Little Shop nooit op Broadway liep, kwam het helaas niet in aanmerking voor een Tony Award... wat jammer is!
Zoals je ziet, zijn er musical types voor elke smaak, of je nu geniet van klassiekers als Rodgers en Hammerstein of van moderne meesterwerken zoals Lin-Manuel Miranda's Hamilton. Heb je Hamilton al gezien? Er is geen reden om je te beperken tot slechts één soort musical. De ene dag kun je genieten van rock en de volgende dag van een tijdloze klassieker zoals The Phantom of the Opera. Koop gerust kaartjes voor alle voorstellingen!
Vond je dit artikel leuk? Laat een beoordeling achter!
Laden...
