Meestal krijgt degene die de eerste zet doet - in het schaken of in het leven - automatisch een voordeel. In het schaken maakt de Franse Verdediging die uitspraak minder zeker.
Deze beginopstelling is het schaakequivalent van wat therapeuten mensen adviseren te doen in confrontatiesituaties: houd je grenzen aan.
Of we het nu over schaken of psychologie hebben, grenzen stellen kan je opties beperken. Voorbeelden van zulke beperkingen zijn:
- Hoe reageer je;
- Hoe snel reageer je;
- Doe je je eigen ding;
- Doe je mee;
- Kun je anderen verleiden om mee te gaan met jouw plannen.
Bij schaken biedt geen enkele partijopening meer dramatisch bewijs daarvan dan de Franse Verdediging.
Uniek onder de beste schaakopeningen die vandaag de dag favoriet zijn, is deze Verdedigingsstrategie niet de enige die Zwart een sterk voordeel geeft, maar het onderscheidt zich zeker van de rest. Laten we eens kijken waarom.
Uitleg over de French Defense
Stel je voor dat je op een mooie, zonnige ochtend je huis uitstapt en, als je ziet dat je buurman ook net naar buiten is gelopen, groet je hem hartelijk. Hij antwoordt met een slap half zwaaien en draait zich om.
Dat is vreemd, denk je misschien. Normaal gesproken ontmoeten jullie elkaar ergens halverwege en wisselen jullie wat nieuws uit; misschien nodigen jullie elkaar later uit voor een betekenisvollere uitwisseling. Wat is er aan de hand?
Als dit scenario een schaakspel was, zou het de Franse Verdediging heten.
De Open Partij is de meest voorkomende zet-paar schaakopening vandaag de dag. Het bestaat uit de pion van de Witte koning die naar e4 gaat en de e-lijn pion van Zwart die hem frontaal tegemoet treedt in het midden van het bord, op veld e5 (1. e4 e5).
Deze pion-tegen-pion confrontatie vertegenwoordigt beide partijen die hun claim op het midden van het bord inzetten. Bij het Damegambiet staan de pionnen van de dame in die richting, maar dan wel op de d-lijn.
In tegenstelling tot deze populaire en vaak gebruikte openingen, vermijdt de French Defense een confrontatie op het midden van het bord, omdat Zwart zijn e-lijnpion slechts één veld vooruit zet (1. e4 e6).
De volgende zet van Wit is net als elke andere Open Spel zet. De pion van hun koningin neemt zijn intrek op d5, en vormt zo hun typische pionnencentrum. Deze keer confronteert Zwart de pion van Wit op de d-lijn: 2. d4 d5.
Op dit punt, met hun e-lijnpion onder aanval, kan Wit een paard oproepen om deze te verdedigen (3. Pd2 of Pc3). Andere opties zijn het slaan van Zwarts d5-pion of gewoon hun e-lijnpion uit de gevarenzone brengen.
Eén zet die Wit beter kan vermijden is 3. Ld3 - de loper aan de koningszijde opschuiven om de e4-pion te verdedigen.
Zwart kan dan sneller zijn positionele speldoelen bereiken (in schaaktermen 'tempo' krijgen) of de mogelijkheid heeft om de loper van Wit te slaan, wat hem een 'twee-lopers'-voordeel zou geven.
Met alleen deze korte uitleg is het makkelijk te zien hoe Zwart gemakkelijk de overhand kan krijgen en zijn voordeel kan behouden door de French Defense te spelen. Ze kunnen het ook langer vasthouden dan wanneer ze de bekendere Ruy Lopez Opening spelen.
Wat Achtergrondinformatie Over deze Beginopstelling
Deze opening kreeg zijn naam dankzij een correspondentiewedstrijd uit 1834 tussen een speler in Londen die een Parijse speler als tegenstander had. Er waren eerdere partijen met deze Verdediging, maar blijkbaar was deze tactiek toen nog niet benoemd.
Omdat het zo onconventioneel was voor zijn tijd, moesten de Franse spelers behoorlijk wat overtuigingskracht gebruiken om deze verdediging standaard te maken. In die tijd - het romantische tijdperk van schaken - waren symmetrische spellen conventioneler.
William Steinitz, de allereerste Wereldkampioen schaken (1886-1894), die tegen het einde van dat tijdperk werd gekroond, zei spottend :
Ik heb nog nooit in mijn leven de Franse Verdediging gespeeld, het is de saaiste van alle openingen.
We weten natuurlijk niet of hij daadwerkelijk grijnsde toen hij deze woorden uitsprak, maar hij maakte in ieder geval duidelijk dat hij de Verdediging minachtte.
Begin 1900 maakte de Hongaarse schaakmeester Géza Maróczy deze Verdediging tot zijn favoriete zet. Omdat hij zo goed werd gewaardeerd in schaakkringen, dachten andere spelers dat zij misschien ook eens beter naar alle inherente mogelijkheden moesten kijken.
Al snel werd het de op twee na populairste reactie op de e4-zet van Wit. De populariteit van de Franse Verdedigingsstrategie is sindsdien toegenomen. Onlangs onthulde een analyse van schaakpartijen dat deze Verdediging op de tweede plaats staat, na de Sicilian Defense.
Franse Verdedigingsvariaties
Essentiële notatie voor de Franse verdediging is: 1. e4 e6 2. d4 d5 3. Pc3
In bijna de helft van alle geregistreerde partijen met deze Verdediging is dit de hoofdvariant. Zwart kan het paard van Wit beantwoorden met 3. Lb4, 3. Pf6 of 3. dxc4. Deze antwoorden worden respectievelijk de Winawer Variant, de Klassieke Variant en de Rubenstein Variant genoemd.
Als Wit een bijzonder agressieve speler is, kan hij de ruilvariant (3. exd5 exd5) gebruiken, waarbij Wit de d5-pion slaat en Zwart de e6-pion gebruikt om deze terug te slaan.
Er zijn natuurlijk nog andere variaties die Wit kan proberen, waaronder Tarrasch (3. Pd2) en Advance (3. e5).
Een andere, favoriet van de internationale schaakmeester Helmut Reefschlaeger, houdt in dat Zwart zijn paard op de damevleugel naar c6 verplaatst als verdediging voor zijn d5-pion.
De meesten in de schaakgemeenschap beschouwen dat als een twijfelachtige zet - bijna een wegwerpbeurt, gezien de rest van de lijn: 4. Pf3 Pf6 5. e5 Pe4.
Dat is ongeveer alle tijd die we zullen investeren in het verkennen van die riskante zet. Zoals te zien is in het Koningsgambiet (Geweigerd), hebben variaties van alle typen hun voor- en nadelen. Laten we nu verschillende benaderingen ontdekken die spelers aan beide kanten van het bord kunnen overwegen.
Wit Wijkt Af van de Standaard
De standaardnotatie in het laatste segment beschrijft hoe meer dan 90% van alle Franse Verdedigingspartijen beginnen: 1. e4 e6 2. d4 d5 3. Pc3.
En zoals we in de inleiding van deze blog al aangaven, levert deze opening een groter voordeel op voor Zwart, mits hij binnen de beperkingen kan opereren die deze opening aan zijn zetten oplegt.
Om wat gunst terug te winnen, kan Wit verschillende variaties proberen om een voorsprong op hun tegenstander te krijgen. Hier zijn er een paar om te overwegen:
- De Chigorin Variatie (2. Qe2) houdt Zwart van d5 af. Het typische Zwarte antwoord is 2. c5;
- De Steiner Variant (c4) is ook bedoeld om Zwart van d5 af te houden;
- Het Reti Gambiet (2. b3): Zwart kan accepteren door naar d5 te gaan, zoals gebruikelijk, of kan weigeren door het paard op de koningsvleugel naar f6 te verplaatsen;
- De Labourdonnais Variant (2. f4) versnelt de opbouw van de pionnenstructuur van Wit, terwijl Zwart zijn paarden aanroept;
- De Twee Paarden Variant (2. Pf3 d5 3. Pc3): Terwijl Wit zijn paarden inzet, bouwt Zwart zijn pionnen op.
Al deze kleine aanpassingen aan de standaardopening geven Wit misschien een klein voordeeltje, maar elke tegenstander, behalve een absolute schaakbeginneling, zou deze pogingen om de macht te vestigen, kunnen overwinnen.
Dat is wat de Franse Verdediging zo geschikt maakt voor zwarte spelers die net beginnen met hun schaakcarrière.
Het is niet bepaald waterdicht - niemand heeft ooit een overwinning gegarandeerd, maar deze Verdedigingsstrategie maakt het een stuk makkelijker om in ieder geval hun Elo-ratings (getalsmatige aanduiding van de sterkte van een speler) te verhogen .
Je moet in gedachten houden dat het winnen van schaakpartijen geen doel op zich is, maar een middel om je positie als speler te verbeteren, zodat je je kunt kwalificeren voor prestigieuzere toernooien en competities.
Zwart Wijkt Af van de Standaard
Omdat deze openingsverdediging in het voordeel van Zwart is, zou die kant van het bord minder geneigd zijn om af te wijken van de standaard zetten. Toch zijn er opties die je zou moeten proberen, vooral als je een relatief nieuwe speler bent.
De Franco Benoni Defense (2. c5) bevordert een vroege opbouw van de pionnenstructuur op de damezijde voor Zwart, wat Wit ertoe zou kunnen dwingen de Siciliaanse Verdediging in te roepen als ze kiezen voor 3. Pf3.
Het kan ook transponeren in de Alapin Sicilian Defense - zij het slechts een lijn, of eindigen als een simpele zijstap van de Franse Verdedigingsstrategie. Ten slotte kan het leiden naar een kronkelig pad dat culmineert in de Advance Variatie van de French Defense die we hierboven hebben besproken.
Een andere mogelijke variatie die Zwart zou kunnen toepassen is 2. b6. Deze korte sprong is in lijn met Zwarts algemene pionnenstructuurdoelen, maar het beperkt nog steeds hun actie.
Aan de andere kant zou het kunnen worden omgezet in de Engelse Verdediging (1. d4 b6 2. c4 e6), een buitengewoon asymmetrische opening.
Net als bij de Schotse Opening heeft de Franse Verdediging een deel van de slechte pers te verduren gehad omdat het de voorkeur geeft aan - of in ieder geval faciliteert, dat Zwart zich staande houdt gedurende de hele wedstrijd. Toch zijn er ook wat nadelen.
Ten eerste moet Zwart het erg krappe spel beheersen, tenminste tot in het middenspel. Met zo'n strakke pionnenlinie wordt de ontwikkeling van stukken veel moeilijker. En dan is er nog de kwestie van het vastgezette paard.
De Klassieke Variatie, hierboven beschreven, laat Zwart de 3. Pc3 van zijn tegenstander beantwoorden met Pf6. Dat is een standaard zet, maar het nadeel is dat het paard dan gevangen en machteloos raakt.
Toch is de French Defense, ondanks de krappe structuur en de beperkte stukkenontwikkeling, het beste antwoord dat Zwart kon geven op het standaard e4.
Dus ook al ben je misschien niet het type dat achteloos naar je buurman zwaait als je elkaar 's ochtends ontmoet, als je aan het schaken bent en Zwart hebt, is dat de beste zet die je kunt doen. Ontdek nu wat de Italiaanse Opening met 'piano's' te maken heeft...
Vond je dit artikel leuk? Laat een beoordeling achter!
Laden...
